Ik zeg vaak tegen mensen die 'dominantie' probleemgedrag ervaren bij hun hond en met name een reu, ze te castreren. Auw! Denkt de man in het gezin. Maar toch kan het veel helpen de hond zich prettiger te voelen. Het is per hond verschillend. Denk je nu 'maar dat is toch niet natuurlijk'. Nee dat klopt, in de échte roedel castreren ze niet. Maar daar paren ze wel, in ieder geval de hogere in rang. In ons gezinnetje mogen ze eigenlijk niet 'van bil'. Mits je je hond als dekreu wilt hebben, praktiseer dat dan ook. Dominante reuen willen paren! Wanneer ze dit niet mogen ontstaat er frustratie, woede en agressie. De hitsige reu is contant op zoek naar revalen om ze in te dimmen en het maar niet in hun kop te halen te paren vóór dat hij dat gaat doen. Maar het komt er nooit van! Maar ondertussen ruikt hij wel alle andere hitsige geuren en de geuren van loopse teefjes. Het maakt hem gek! Veel agressie van dominante reuen komt voort uit het hoge testosteron.
Als een teef loops wordt, verandert het gedrag ook. Ze worden wat dominanter. Sommige teven zijn echt narrig als ze loops zijn. Vaak zijn ze op de vruchtbare dagen erg onrustig en willen er uit om een reu te zoeken. Ze zijn vaak speels en proberen zelfs gecastreerde reuen over te halen tot dekking. Echter niet elke teef is hetzelfde.
Bij schijn zwangerschap zie je in eerst instantie dezelfde verschijnselen als bij drachtige teven, namelijk lomer worden, soms slechte eetlust, soms extreme eetlust, nest maken.
Bij dracht mondt dit uit tot het werpen van pups, bij schijndracht tot het verzamelen van neppups waar de teef mee loopt te slepen. Deze kan ze ook gaan verdedigen. Naast dit gedrag heb je nog tal van lichamelijke verschijnselen.
Het volwassen worden van een reu, trotse eigenaren vertellen “hij tilt zijn poot op, stoer hè” en die 3 maanden later zuchten “ik wou dat hij het niet deed”. Vaak gaan reuen, soms ook teven die volwassen zijn, markeren. Op allerlei verticale voorwerpen (soms zelfs mensen benen) zetten ze hun vlag uit. Hoe dominanter de hond, hoe vaker hij piest. Bij een roedel plassen honden soms met zijn allen wel 4 keer tegen dezelfde grasspriet aan. Waarom? Wie het laatst plast heeft gewonnen! Soms krabben ze er ook met hun achterpoten bij, niet om het te verbergen maar om het extra te laten zien dat ze dominant willen zijn.
Castratie bij reuen; de hond wordt er over het algemeen wat rustiger door, heeft minder aanvaring met andere reuen, minder fanatiek met bezits- en territoriale agressie, tilt minder vaak zijn poot op. Dit alles simpel weg door een verlaging in het testerongehalte van het bloed. Het 'hanige' gedrag gaat er in meer of in mindere mate uit. Het is mogelijk het effect van een castratie enigszins in te schatten door hem een keer chemisch te castreren (een injectie met Tardac), echter dit geeft niet 100% dezelfde reactie als een castratie.
Castratie kan invloed hebben op de vacht van de hond en uiteraard kunt u uw hond niet meer showen.
Bij teven heet het officieel ook castratie i.p.v. sterilisatie. Dit kan op verschillende manieren. Meestal worden de eierstokken verwijderd, soms met de baarmoeder er bij. Men kan ook zeggen “ik laat de eierstokken zitten (meestal; eentje) maar haal de baarmoeder weg'. Ook dit zorgt er voor dat de teef geen pups meer kan krijgen, echter ze vertoont wel hetzelfde gedrag als een niet gecastreerde teef en wordt ook gewoon loops! Dit wordt vaak gedaan in gevallen waarin de alpha teef in de roedel gecastreerd moet worden. Zo houdt zij toch haar leidinggevende positie, een positie die zij bij een gewone castratie waarschijnlijk niet meer kan handhaven.
Een (normaal) gecastreerde teef die onderdanig is, wordt meestal nog onderdaniger en een dominante teef vaak nog dominanter. Dit is niet altijd zo. De wisselende humeuren rond de loopsheid zijn dan weg, de teef wordt gelijkmatiger van karakter. Al met al is het bij een teef moeilijk te voorspellen wat het gedrag wordt na de castratie.
Bij sommige rassen (meestal grote) kan castratie onzindelijkheid veroorzaken (dit is met hormoontabletten weer op te lossen).
